Την Ιρλανδία μην την κλαίς!...

kathimerini.gr, 7.5.2009

Την Ιρλανδία μην την κλαις...
Tου Πασχου Μανδραβελη / pmandravelis@kathimerini. gr



Bρε, τι έπαθαν οι φουκαράδες οι Ιρλανδοί! Η δική τους μείωση του ΑΕΠ είναι πολλαπλάσια της δικής μας. Είναι να τους λυπάται κανείς με το -9% που θα καταγράψουν το 2009, ενώ εμείς είμαστε στο -0,9%. Είναι να μην τους κλαίνε οι ρέγγες - την αλιεία των οποίων άφησαν για να ασχοληθούν με τους πιο σύγχρονους και πάλαι ποτέ αποδοτικούς τομείς της οικονομίας;
Μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες έλεγαν οι παλιοί, ενώ εμείς... άρχοντες! Δεν κινδυνεύουμε τόσο πολύ από την κρίση. Αν, μάλιστα, ήμασταν χώρα της υποσαχάριας Αφρικής δεν θα κινδυνεύαμε καθόλου. Πιθανότατα, μάλιστα, να παρουσιάζαμε και σχετική ανάπτυξη. Ετσι, θα μπορούσαμε και να κοροϊδεύουμε τους κουτόφραγκους για το πάθημά τους. Τι τα θέλετε; Και οι πλούσιοι έχουν στενοχώριες...
Αυτός ο συλλογισμός (αντίστοιχος σεναρίου ταινίας της δεκαετίας του ’60, που έκανε γενιές Ελλήνων να κλαίνε για τα βάσανα των πλουσίων) διακινείται εσχάτως στη χώρα. Η Ελλάδα, λένε κάποιοι, είναι τυχερή: επειδή είναι σχετικά υπανάπτυκτη δεν πλήττεται τόσο από την κρίση. Σωθήκαμε! Και ίσως γι’ αυτό πρέπει να το γιορτάσουμε με περισσότερες σπατάλες.
Χαράς ευαγγέλια λοιπόν για εμάς, αλλά τι ακριβώς σημαίνει αυτό για τους Ιρλανδούς; Ας κοιτάξουμε λιγάκι τα νούμερα. Το 1980 η Ιρλανδία ήταν σε χειρότερη θέση από την Ελλάδα· όποιον δείκτη κι αν κοίταζε κάποιος. Ετσι, το κατά κεφαλήν εισόδημα των Ιρλανδών ήταν στα 5.430 δολάρια ενώ του Ελληνα ήταν στα 7.050 δολάρια. Ο μέσος Ελληνας δηλαδή ήταν 30% πιο πλούσιος από τον μέσο Ιρλανδό. Το 2008, όμως, το κατά κεφαλήν εισόδημα στην Ελλάδα ήταν 32.005 δολάρια ενώ στην Ιρλανδία έφτανε τα 61.810 δολάρια. Δηλαδή, ο μέσος Ιρλανδός ήταν 93% πιο πλούσιος από τον μέσο Ελληνα. Εβγαζε δηλαδή σχεδόν τα διπλά λεφτά. Και μετά ήρθε η κρίση...
Σύμφωνα με τις προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το 2009 το κατά κεφαλήν εισόδημα των Ελλήνων θα φτάσει τα 31.700 δολάρια, ενώ το κατά κεφαλήν εισόδημα των Ιρλανδών θα πέσει στα 56.247 δολάρια. Δηλαδή, μέσος Ιρλανδός θα βγάζει 77,5% περισσότερα από τον μέσο Ελληνα. Είναι, να μην τους λυπόμαστε λοιπόν; Δεν πρέπει να θριαμβολογούμε γι’ αυτήνν τη μεγάλη επιτυχία της ελληνικής οικονομίας; Βέβαια, οι ιαχές θα έχουν τον αχό εκείνου του τύπου που έπεφτε από τον ουρανοξύστη και σε κάθε όροφο που περνούσε έλεγε «δόξα τω Θεώ, μέχρι στιγμής πάμε καλά!». Μόνο που στη δική μας περίπτωση λέμε: «Δόξα τω Θεώ, μέχρι στιγμής οι Ευρωπαίοι πάνε χειρότερα!»
Να συμφωνήσουμε ότι δεν είναι όλα καλά και άγια στην Ιρλανδία και τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες που σήμερα πλήττονται περισσότερο από την κρίση. Πιθανότατα θα έχουν περισσότερα προβλήματα, από εκείνα του ανέκδοτου στο οποίο κάποιος λυπόταν τους πλούσιους γιατί «το κρασί τους ήταν παλιό, το τυρί μουχλιασμένο και το φιλέτο τους άψητο». Οταν όμως συγκρίνουμε προβλήματα χωρών, καλά είναι να κοιτάζουμε τα πραγματικά νούμερα και όχι τις ποσοστιαίες μεταβολές των. Διότι είναι σίγουρο ότι ο Μπιλ Γκέιτς έχασε, λόγω της κρίσης, περισσότερα από έναν Ινδό εργάτη. Πόσοι όμως (εκτός του ΚΚΕ) θα ήθελαν να έχουν την «τύχη» του δεύτερου;