Τετάρτη 28 Απριλίου 2010

"Προμήνυμα Μεγάλων Συμφορών", Μ. Θεοδωράκη.

"Με τον κοινό νου που διαθέτω, δεν μπορώ να εξηγήσω και ακόμα περισσότερο να δικαιολογήσω την ταχύτητα με την οποία κατρακύλησε η χώρα μας από τα επίπεδα του 2009 σε τέτοιο σημείο, ώστε με το ΔΝΤ να απολέσουμε ένα μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας και να τεθούμε σε καθεστώς κηδεμονίας...

Και είναι περίεργο ότι κανείς έως τώρα δεν ασχολήθηκε με το πιο απλό, δηλαδή την οικονομική μας διαδρομή με αριθμούς και στοιχεία από τότε έως τώρα, ώστε να καταλάβουμε κι εμείς οι αδαείς τους πραγματικούς λόγους αυτής της πρωτοφανούς και ιλιγγιώδους εξελίξεως, που έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια της εθνικής μας αυτοτέλειας και μαζί της την διεθνή ταπείνωση.

Ακούω για το χρέος των 360 δισεκατομμυρίων, όμως συγχρόνως βλέπω ότι τα ίδια και μεγαλύτερα χρέη έχουν πολλές άλλες χώρες. Άρα δεν μπορεί να είναι αυτή η βασική αιτία της κακοδαιμονίας. Επίσης με προβληματίζει το στοιχείο της υπερβολής στα διεθνή χτυπήματα με στόχο την χώρα μας, μαζί με ένα τόσο καλά εναρμονισμένο συντονισμό εναντίον μιας ασήμαντης οικονομικά χώρας, που καταντά ύποπτος. Έτσι οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι κάποιοι μας ντρόπιασαν και μας φόβισαν, για να μας οδηγήσουν στο ΔΝΤ, που αποτελεί βασικό παράγοντα της επεκτατικής πολιτικής των ΗΠΑ και όλα τα άλλα περί ευρωπαϊκής αλληλεγγύης ήταν στάχτη στα μάτια μας, για να μη φανεί ότι πρόκειται για μια καθαρά αμερικανική πρωτοβουλία, για να μας ρίξει σε μια εν πολλοίς τεχνητή οικονομική κρίση, ώστε να φοβηθεί ο λαός μας, να φτωχύνει, να χάσει πολύτιμες κατακτήσεις και τέλος να γονατίσει, έχοντας δεχθεί να τον κυβερνούν ξένοι. Όμως γιατί; Για να εξυπηρετηθούν ποια σχέδια και ποιοι στόχοι;

Παρ’ ό,τι υπήρξα και παραμένω οπαδός της ελληνοτουρκικής φιλίας, εν τούτοις πρέπει να πω ότι με φοβίζει αυτή η αιφνίδια σύσφιξη των κυβερνητικών σχέσεων, οι επαφές υπουργών και άλλων παραγόντων, οι επισκέψεις στην Κύπρο και η έλευση του Ερντογκάν. Υποψιάζομαι ότι πίσω απ’ αυτά κρύβεται η αμερικανική πολιτική με τα ύποπτα σχέδιά της, που αφορούν τον γεωγραφικό μας χώρο, την ύπαρξη υποθαλάσσιων κοιτασμάτων, το καθεστώς της Κύπρου, το Αιγαίο, τους βόρειους γείτονές μας και την αλαζονική στάση της Τουρκίας, με μόνο εμπόδιο την καχυποψία και την εναντίωση του ελληνικού λαού.

Όλοι γύρω μας, ποιος λίγο ποιος πολύ, είναι δεμένοι στο άρμα των ΗΠΑ. Η μόνη παραφωνία εμείς, που από την επιβολή της Χούντας και την απώλεια του 40% της Κύπρου ως τους εναγκαλισμούς με τα Σκόπια και τους υπερεθνικιστές Αλβανούς, δεχόμαστε συνεχώς χτυπήματα δίχως να βάλουμε μυαλό.

Θα έπρεπε λοιπόν να καταργηθούμε ως λαός και αυτό ακριβώς γίνεται σήμερα. Καλώ τους οικονομολόγους, πολιτικούς, αναλυτές να με διαψεύσουν. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άλλη λογικοφανής εξήγηση παρά το γεγονός ότι υπήρξε μια διεθνής συνωμοσία, στην οποία συμμετείχαν και οι Ευρωπαίοι φιλοαμερικανοί τύπου Μέρκελ, η ευρωπαϊκή Τράπεζα, ο διεθνής αντιδραστικός τύπος, που όλοι μαζί συνωμότησαν για το «μεγάλο κόλπο» της υποβάθμισης ενός ελεύθερου Λαού σε υποτελή. Τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ να δώσω καμμία άλλη εξήγηση. Παραδέχομαι όμως ότι δεν διαθέτω ειδικές γνώσεις αλλά μιλώ βασισμένος στον κοινό νου. Ίσως και πολλοί άλλοι να σκέφτονται όπως εγώ κι αυτό ίσως το δούμε στις μέρες που θα ‘ρθουν.

Πάντως θα ήθελα να προετοιμάσω την κοινή γνώμη και να τονίσω ότι εάν η ανάλυσή μου είναι ορθή, τότε η οικονομική κρίση (που όπως είπα μας επεβλήθη) δεν είναι παρά μόνο το πρώτο πικρό ποτήρι στο λουκούλειο γεύμα που θα ακολουθήσει και που αυτή τη φορά θα αφορά ζωτικά και κρίσιμα εθνικά μας θέματα, που δεν θα ήθελα ούτε να φανταστώ πού θα μας οδηγήσουν.

Μακάρι να έχω άδικο."

27.4.2010

Κυριακή 28 Μαρτίου 2010

Σάββατο 20 Μαρτίου 2010

Ελληνικό Δίκαιο - 5ος π.Χ. αιώνας!...

Ελληνικό Δίκαιο που ίσχυε κατά τον 5ο π.Χ. αιώνα, δηλαδή του Χρυσού Αιώνα της Δημοκρατίας της Ελλάδας ΜΑΣ

Aναφέρεται εδώ η περίπτωση του πολίτη που ήθελε να γίνει βουλευτής.

Ο νόμος απαιτούσε τα εξής:
1) Να είναι Έλλην πολίτης
2) Nα κατέχει την Ελληνική θρησκεία και παιδεία
3) Nα ΜΗΝ είναι κίναιδος και
4) Να καταγραφεί ΟΛΗ η περιουσία του κυρίου, μέχρι και τα σανδάλια που φοράει, καθώς και η οικογενειακή του περιουσία.
Εάν τηρούνταν όλα αυτά τότε ο εν λόγω κύριος, μπορούσε να γίνει βουλευτής.

Αν ο κύριος αυτός πρότεινε και περνούσε νόμο ο οποίος αποδεικνυόταν οικονομικά ζημιογόνος για την Αθήνα, τότε έπρεπε να κατασχεθεί από την καταγεγραμμένη περιουσία του, όλο το ποσόν κατά το οποίο ζημιώθηκε οικονομικά η Αθήνα.
Αν δεν έφθανε η περιουσία του τότε έπρεπε να κατασχεθεί ΟΛΗ η περιουσία του (μέχρι και τα σανδάλια που κατεγράφησαν) και το υπόλοιπο που αδυνατεί να καλύψει να το εξοφλήσει ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ.

Αν ο νόμος που πρότεινε και πέρασε ο κύριος αυτός, ζημίωνε ΗΘΙΚΑ την Αθήνα
η ποινή ήταν :
AΥΘΗΜΕΡΟΝ ΤΕΛΕΥΘΗΣΑΤΩ !!!

5ος π.Χ. ΑΙΩΝΑΣ -- ΧΡΥΣΟYΣ ΑΙΩΝ

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010

Why Did The Banks Go After The Poor Greeks, Daddy?...

John Lichfield: A lesson, son, in crisis and paradox

Why did the banks go after the poor Greeks, Daddy? Good question ...


Monday, 15 February 2010
"THE INDEPENDENT"







Daddy, Daddy, who are the "financial markets" who are bullying the Greeks and the euro? Well, son, they are hedge funds, pension funds and the trading arms of the big banks.


But Daddy aren't those the same banks which the world's governments have just spent billions of euros, pounds and dollars to rescue from the consequences of their own greed and stupidity?

Er, yes son. And, Daddy, aren't those banks now betting those same billions to try to make money from the fact that some of the governments are over the heads in debt? Er, yes son.

And these countries, including Greece, would not have been so deeply in the red if they had not given all those billions to the banks who are now attacking them? Or if the world economy had not been dumped off a cliff by all that bank-inspired debt and bank-led speculation in bad debts?

Well, son, yes, that's partly true but some countries, especially Greece, have been living beyond their public means for years. In Greece, for instance, lawyers, doctors, restaurant owners and wealthy ship-owners, pay virtually no income tax but expect to live in a properly functioning, modern state.

OK, Daddy, I understand that. It's very naughty of them. But isn't this still a case of the banks biting the hand that fed them?

Er, no, son, it's worse that that. It's like the banks complaining that governments are naked after taking their clothes. But the markets (i.e. banks) don't think that way. If they smell blood, they pile in like hyenas after a limping zebra. It's called a market opportunity.

But why did they suddenly go after the poor Greeks, Daddy? Haven't their olives been stuffed for years? Yes, son, but the markets noticed two things. First, that a new Greek government had confessed that the country's budget deficit last year was 12.7 per cent of GDP – double the number the previous government had thought of. It probably wasn't that high actually. The new government in Athens reckoned that it would be a good wheeze to inflate the number so that they could gain credit for bringing it down rapidly in 2010. It is called a mythical Greek figure. Mythical or not, it was enough for the markets to smell blood – or money.

And the second thing that the markets noticed, Daddy? I was coming to that, son. They noticed that Greece no longer had a currency of its own. It was a member of the euro. It could not devalue or print money. Worse, under the rules of the euro, the European Central Bank could not intervene to help a member state in difficulties. It was as if Greece – and other euro countries with big debts, like Spain, Portugal and Italy – had no central bank to help them through a crisis.

So what did the "financial markets" do, Daddy? They started a gambling game in which they bet on a possible Greek "default": that Greece would go bankrupt and not be able to pay its debts. By doing so, they made it more likely that Greece would go bankrupt by increasing the cost to Athens of rolling over (ie finding new takers for) its €300bn in accumulated debts. In other words, it was, for "the markets", a one-way, no-lose bet – unless the EU intervened.

So what happened, Daddy? The EU made a statement last Thursday that it would stand shoulder to shoulder with Greece ... but not yet. If the markets continued to bet on Greek default, the EU leaders said, they would lose because the other euro members would find some way of bending their collective rules to give Greece money. In return, Greece had to agree to painful changes to reduce its budget deficit by at least four per cent this year.

But, Daddy, that will be quite easy for the Greeks because the 12.7 per cent figure for 2009 was exaggerated in the first place. Er, yes, son, but "the markets" chose to accept that figure so they are now stuck with it. We are talking about "market reality" which is not the same thing as real reality.

And, in fact, the new Greek government is taking, by Greek standards, very tough measures, including a plan to make lawyers and doctors and restaurant-owners pay some income tax.

But Daddy, why did the EU not just give the Greeks the money and tell the markets to ... Shh, son, no rude words. That's where we come to another kind of reality – "political reality". The other EU governments, especially the stern Germans, wanted to make sure that Athens would start to take its medicine before they gave them any sweeties. Remember Aesop's fable about the ants and the grasshoppers, son? Well Aesop was an ancient Greek but, according to the Germans, the modern Greeks are grasshoppers.

Is that all, Daddy? No, son. The "crisis" was pushing down the value of the euro against the dollar, which was something the Germans and others rather liked because it would help their economies. Like the sinner who wanted to be good but not yet, they wanted the Greek crisis to end but not immediately.

Isn't that a dangerous game, Daddy? Yes, son.

So what happened? It's still a bit unclear. The "markets" – thousands of people playing poker at the same time – are still trying to see how best to make money from the new situation. Should they carry on betting on Greek default? Or should they now bet on everything being OK?

Is this a sensible way to run the world, Daddy? No, son, but consider this. The crisis has scared the Greeks. They may now finally put their house in order which will, in the long run, be good for the Greeks.

The crisis, which is a Greek word, son, has also scared the EU, even the stern Germans. The original rules of the euro – good rules for good times but bad rules for bad times – will probably be changed. Something will be done to permit the EU to help struggling states, so that, in future, the markets will not smell blood and worsen the problems of stragglers.

So good can come from bad? What do you call that, Daddy? A "paradox", son. Is that also a Greek word? Yes, son, now go to bed.

j.lichfield@independent.co.uk